“ ျဖဴ ”

အဲ့မနက္ခင္းက ေနျခည္ႏုႏုေလးေတြနဲ႔အတူ
ေလေျပေလေအးေလးေတြ တိုက္ခတ္မေနဘူး
အဲ့မနက္ခင္းမွာ ေက်းငွက္ကေလးေတြ သီခ်င္းမဆိုၾကဘူး
အဲ့မနက္ခင္းက ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေသာက္ေနက်
ဘလက္ေကာ္ဖီနဲ႔ LM တလိပ္မရွိဘူး
အဲ့မနက္ခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ Bo Bice ရဲ႕
The real thing နားေထာင္မေနဘူး
အဲ့မနက္ခင္းက ဘာမွမထူးျခားတဲ့ သာမန္မနက္ခင္းတစ္ခုပါ
အဲ့မနက္ခင္းက ကဗ်ာမဆန္မနက္ခင္းတစ္ခုေပါ့
ဒါေပမယ့္ အဲ့ကဗ်ာမဆန္တဲ့ မနက္ခင္းမွာ
ကဗ်ာဆန္တဲ့ ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္က
ကၽြန္ေတာ္ဆီ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ဆင္းသက္လာတယ္
အဲ့ပန္းေလးက သူ႔လက္မွာ
ပန္းပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ကိုကိုင္ထားတယ္
အဲ့ပန္းေလးက သူ႔မ်က္ႏွာမွာ
ပန္းပြင့္ကေလးေတြနဲ႔ အၿပံဳးေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္
အဲ့ပန္းေလးက ပန္းပြင့္ကေလးေတြနဲ႔
သူ႔ဆံႏြယ္ေတြကို ထံုသင္းထားေစတယ္
အဲ့ပန္းေလးကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ
တစ္လွမ္းျခင္း….တစ္လွမ္းျခင္း ၀င္ေရာက္လာတယ္
သူ႔ေျခလွမ္းတိုင္းမွာလည္း ပန္းပြင့္ေျခရာေလးေတြထင္လို႔
မနက္ခင္းက ကၽြန္ေတာ့္အသက္ရႈသံကို
ပန္းပြင့္ေလးေတြလို တစ္ပြင့္ျခင္းဆီေျခြတယ္
ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ ဘာမွရွိမေနတဲ့ အခိုက္တန္႔မွာမွ
တိုး၀င္လာရဲတဲ့ ပန္းကေလးရဲ႕ နာမည္က
“ ျဖဴ ” တဲ့။

အဲ့ပန္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လို
 ေကာင္းျခင္းစည္းစိမ္မ်ိဳးနဲ႔မွ မလဲႏိုင္ပါ
အဲ့ပန္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္…….
အဲ့ပန္းေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တယ္……
အဲ့ေန႔ကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားဟာ ပန္းအိုးတစ္လံုးျဖစ္သြားခဲ့တယ္။
( သတိ အဲ့ပန္းကေလးသာ စိုက္ပ်ိဳးရန္ )  

မင္းေႏြဦး