အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဆို
ငါ့ရင္ထဲက တေယာတစ္လက္က
သီခ်င္းထထဆိုတတ္ေနတုန္း
ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚထိ ငါတို႔
အတူတူ ၿပိဳင္တတ္ခဲ့ၾကသလိုပဲ
အတူတူ ၿပိဳင္ခုန္ခ်ခဲ့ၾကတယ္
အျမင့္ေရာက္တဲ့ငါက
ေနာက္မွ က်ခဲ့သလိုပဲ
အက်နာေတာ့လည္း ငါကပိုခဲ့တယ္
အေ၀းဆံုးတစ္ေနရာကို ငါတို႔
ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္ၾကဖို႔ ႀကံစီခဲ့တယ္
ကိုယ့္ဖိနပ္ေတာင္ကိုယ္ေတာင္ မသယ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့
လက္ေတြ႕ေတြကိုယ္စီပိုက္ရင္းနဲ႔....။
ေခတ္ဆန္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုကို
သၿဂိဳလ္ပစ္လိုက္တဲ့ အဲ့လ တစ္လလံုး
သခ်ၤိဳင္းေစာင့္လက္ထဲက မီးအိမ္ျငိမ္းသြားတဲ့အထိ
ငါဟာမမိွတ္မသုန္ မလႈပ္မယွက္နဲ႔ ေအးစက္ခဲ့ဘူးတယ္
ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ေပမယ့္ ျပာမက်ခဲ့တဲ့
အဲ့သမိုင္းမိုင္တိုင္တစ္ခုဟာ
ေနာင္လည္း မွတ္ေက်ာက္တင္ေနဦးမယ့္
အေၾကြေမႊးတဲ့ ပန္းတစ္ခက္ပါ
ခုလည္း ပန္းစီးေလးကိုခ်
ငါ့အိမ္ျပန္ခ်ိန္ အရင္လိုပဲ
ရင္ထဲကတေယာတစ္လက္ဟာ
သီခ်င္းေတြဆိုေနတုန္းပဲ။ ။
မင္းေႏြဦး
(ေက်ာင္းတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုထားသြားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ရည္ရြယ္ပါသည္)
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ... ။
ReplyDelete