Thursday, May 26, 2011

ဆိုရွယ္...

သူျပန္သြားမွ ငါ့ကိုယ္ငါ
ဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ သတိရတယ္
ေၾသာ္.....
အနာပလာေတြျပည့္လို႔ပါလား။

မီးျခစ္ေတြတစ္ျခစ္ၿပီးျခစ္
ေဆးလိပ္တိုေတြသာ ျပာခြက္ထဲမွာကုန္သြားတယ္
ခုထိအဲ့အလွပတရားကို ပံုေဖာ္ခ်ေရးဖို႔
ဘယ္မွာလဲ စကားလံုးေတြ...။

စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ကေရးတယ္
လူေတြဟာေလာကႀကီးထဲမွာ
အမိႈက္ေတြလာဖြသြားၾကတယ္တဲ့
သူမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ
အမိႈက္ေတြလာဖြသြားတယ္။

ဒီတစ္ခါလည္း ငါ့ကဗ်ာ
ေရးလက္စတိုးလို႔တန္းလန္းနဲ႔ မဆံုးသြားျပန္ဘူး။

အိပ္ကပ္ထဲႏိႈက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
စကၠဴမိႈင္းေတြမဟုတ္တဲ့
မီးျခစ္တစ္လံုးပဲက်န္ခဲ့တယ္။

ဂတ္စ္မကုန္ေသးသေရြ႕
မီးျခစ္ဆိုတာျခစ္ဖို႔ပဲ....

ငါ့ႏွလံုးသားကခ်စ္တတ္ဖို႔သက္သက္ပါ

တားျမစ္ထားတဲ့ စည္ပင္သာယာ
နယ္နမိတ္မဟုတ္ဘူး
ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ရွိတယ္
ပုဒ္မေတြကင္းမဲ့တဲ့ဇုန္
အုတ္ျမစ္လာခ်သြားခ်င္လည္းရတယ္
အလြမ္းအိမ္ငွားေတြေခၚလာခဲ့ခ်င္ေသးလား
သေဘာပဲ....

ဒီထက္ပိုဆိုရွယ္က်ျပရဦးမလား.....

1 comment:

  1. နားလည္မႈမကုန္သေရြ႔
    အခ်စ္ဆုိတာ ခ်စ္ဖုိ႔ပဲ . . :D

    နတ္သမီး

    ReplyDelete