ငါ့အျဖစ္အပ်က္

ငါ့အျဖစ္ေတြကို
စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ရင္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္
ပန္းေလးေတြကိုင္ၿပီး ငါ့အနားမွာ
အနမ္းေတြ အဆုပ္လိုက္ပြင့္ေနတယ္။

ငါ့အပ်က္ေတြကို
ၾကည့္လိုက္မိရင္
အရက္ပုလင္းတစ္လံုးက
ကဗ်ာေတြနဲ႔အတူ
ဇာတ္ေတြက်ိဳးေနတယ္။

ငါကဗ်ာေရးရင္
စကားလံုးေတြေပါ့ေပါ့ေနခဲ့တာ
ဆားမပါတဲ့ဟင္းလို႔ဆိုက်ေပမယ့္
အသားတစ္တံုးထဲမွာ အငံဓါတ္ေတြ
အစုလိုက္ညွပ္ညွပ္ပါသြားတာ ဒင္းတို႔မသိလိုက္ဘူး..။

မ်က္ကြင္းေဟာက္ပတ္နဲ႔လူရဲ႕
ႏွလံုးသားစကားေတြက ခုထိအဆင္ေျပတုန္း
ႏွစ္ေတာ္ၾကာေရမခ်ိဳးခဲ့ ေခါင္းမေလွ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္
အဲ့စကားလံုအိမ္ေတြ ျခမစားခဲ့ဘူး။

ငွက္ေပ်ာသီးကို အခြံႏႊာၿပီး
သဘာ၀က်က်စားျပခဲ့တာ အျပစ္လား၊ ငါမွားလား
ငါ့ခ်စ္ျခင္းမွာ မာနဆိုတဲ့ သိပၸံစက္ကိရိယာေတြမွ မပါပဲ
အဆင့္မမွီတာလဲမဟုတ္ဘူး
ေခတ္ဆိုတဲ့စာတန္းမထိုးခဲ့တာ။

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ မွာေရာ
အခ်စ္ဆိုတဲ့နယ္ေျမေလးမွာ
ဘာေတြထပ္ေနရာယူၾကဦးမွာလဲ
ပန္းကန္ျပားပ်ံေတြလား
အာကာသလြန္းပ်ံယဥ္ေတြလား။

အခ်စ္ကို မေတာ္တဲ့
ေ၀ါကင္း႐ွဴးထဲထည့္စီးရတာ
စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လြန္းပါတယ္ဗ်ာ
သူ႔ဘာသာသူ အဆင္ေျပေနတဲ့
ေဘးမဲ့ေတာေလးမွာ ေပ်ာ္ပါေစေတာ့လား။

နံရံကပ္ပိုစတာေတြကို
ေခါင္းရင္းထားအိပ္တတ္တဲ့လူေတြၾကားမွာ
က်ဳပ္အသဲ “ခြပ္” ကနဲျဖစ္တာ
ဘာေတြမ်ားကြာဟသြားလို႔လဲ
က်ဳပ္ က်ီးကန္းမျဖစ္တာကမွအဖတ္္တင္ေသး။

အတိတ္နမိတ္ေတြ အနာဂတ္ေတြ
မရွိခိုးခဲ့တဲ့ င့ါအတြက္ အၾကားအျမင္၀ါဒေေတြ
မရွိတာကပဲ မွားယြင္းမႈတဲ့ ....ဟားဟား...
ေရးရင္းထပ္လာတဲ့ ဒီေလသံေတြၾကားမွာ
သူတို႔ေတြ ငါ့စကားလံုးကို မ်က္ေစာင္းထိုးက်ၿပီ။

( ၾကည့္စမ္း THE END ဆိုတဲ့
ငါ့နာမည္ ပိတ္ခါနီးမွငါသိတယ္
ငါ့စာသားေတြ ယိမ္းယိုင္သြားလိုက္တာ
သူတို႔အၾကည့္ေတြေအာက္ ေရာက္သြားၿပီ )

ငါ့သဘာ၀ေတြကို ႏွလံုးသား Draft ထဲျပန္ထည့္
နာနတ္သီးဆန္ဆန္ လူသားမ်က္ႏွာေတြကို
ကဗ်ာေတြနဲ႔ မူးေနပစ္လိုက္တာပဲေကာင္းပါတယ္။  ။